گفتم که قـهـرونارت زيبا ودلـنـشــين است

                    گفتا که مهـرورزي پيوسـتـه بهترين  است

                               گفتم که دوري تو هنگام قـهـر سخت است

                                             گفتا که قـهـرما هـم بـهـر تـو نازنين  است 

                                                             گفتم که بکـذر از قـهـر نـاز تو ميخرم من

                                                             گفتا که آن دو يار پـيـوسـتـه همنشين است

                                                 گفتم زدوري تـو دل بــي قــرارو زاراست

                               گفتا صـبـوري دل درحـالـتـي چـنـيـن است

                  گفتم چگونه  بايـد قـهـر از دلت برون کرد

     گفتا که دلـنـوازي بي شک برآن يقين است

        گفتم شـود کــه  آيا  قـهـر از سـرت براني

               گفتا که قـهـرو نـازم تـرفـنـد آخـرين است

                        دل شد  افسرده  نفس  مرده و  گل  پژمرده

                                     هـمـه  رفتند  چو  رفتي  شده   پائيز   بهار

                                                با  تو بودن  به  صفا  بود  دل و  هم نفسي

                                                      بي صفا  شد  دل و  افتاد  نفس رو به شمار

                                                     فصل  کوچ آمده بي روي تو در کوچ شديم

                                             کاش  مي  آمدي و  کوچ  نمي شد   در کار 

                                   ميل  دل  با تو  شدن  را طلب  آورده   زنو

                     چه  کنم  با دل  افسرده  بي  صبر  و  قرار

 برجان من رفت خوابي        درآن خواب ديدم رويايى  

 درآن رويا ديدم يه چهره ى نورانى         كه بود در جنگل بيمناكي          

  صدازد به من برسان ياري            كه گرفتار شدم در چنگال حيواني   

 من دويدم تابرسانم ياري      كه ناگه هواشد باراني  

  منم ازترس شدم پنهان در غاري        بعد از چند ساعت هواشدآفتابي 

 به دنبال صدا رفتم تارسانم ياري        كه ناگه پريدم ازخواب رويايي  

 ولي وقتي پريدم ازخواب  

 ديدم كه نيستم در رويايي ناب

وقت بيداري وقت نمازبود      وقت رازو نياز با خدا بود

ساهي

حق با سکوت بود صدا در گلو شکست

آواز عاشقانه ي ما در گلو شکست

ديگر دلم هواي پريدن نميکند

تنها بهانه ي ما در دل شکست

سربسته ماند بغض گره خورده در دلم

آن گريه هاي عقده گشا در گلو شکست

اي داد کس به داغ دل باغ دل نداد

اي واي هاي هاي عزا در گلو شکست

آن روزهاي خوب که ديديم خواب بود

از خوابم پريد و خاطره ها در گلو شکست

تا آمدم که با تو خداحافظي کنم

اشكم امان نداد و خدا....در گلو شکست

به یاد قلب شکستم به یاد عهدی که بستم

به یاد رفتن و دوری به یاد لطف و صبوری

به یاد سکوت لبهام به یاد گرمی دستام

به یاد رفتن عشقم به یاد گفتن تشنم

هنوز است که می سوزم ز هجران دوری از تو

به یاد شب های تاریک به یاد غم های باریک

به یاد سردی دستام به یاد آتش لبهام

به یاد لحظه ی خالی به یاد رفتن و دوری

به یاد لبخند لبهات به یاد اشک تو چشمات

هنوز است که می سوزم زهجران دوری زتو

به یاد آن همه خاطرات به یاد طعم اون لبات

به یاد بردن اسمم به یاد قصه ی عشقم

به یاد عکست که اینجاست به یاد عطرت که اینجاست

به یاد وعده ی دیدار به یادت ماندم انتظار

 . .